Sektor gospodarki: czym jest?
Sektor gospodarki jest uważany za ogół przedsiębiorstw znajdujących się w zakresie badanego kraju, regionu, a także dziedziny gospodarki, które są w stanie wytworzyć wyroby oraz usługi, z reguły o podobnym przeznaczeniu. Dzięki naukom ekonomicznym oraz nauką o gospodarce możemy zbogacić swoją wiedzę. Pozwalają one zrozumieć wszystkie procesy zachodzące w gospodarce, a tym samym mają bezpośredni wpływ na stan rynku pracy, stan państwa oraz działania polityków.
Rodzaje sektorów
Pierwszym podstawowym sektorem gospodarki, który możemy wyróżnić sektor, który obejmuje szczególnie rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo, a także dodatkowo cały przemysł wydobywczy (pozyskanie węgla, miedzi, metali szlachetnych). Drugi sektor, zwany też sektorem przemysłowym obejmuje przede wszystkim wszystkie przedsiębiorstwa, które w znacznej mierze zajmują się przetwarzaniem powstałych półproduktów, a także wytwarzaniem gotowych produktów. Do trzeciego sektora możemy zaliczyć usługi, które obejmują przedsiębiorstwa świadczące różnego rodzaju usługi. Na podstawie nowych wiadomości, można wyróżnić czasami czwarty sektor, który związany jest w głównej mierze z przetwarzaniem oraz analizowaniem informacji.
Znana teoria rozwoju gospodarczego
Dzięki podziałom na sektory, rozwój ekonomiczny krajów podzielony został w sposób chronologiczny na trzy podstawowe etapy. Pierwszy etap uważany jest za przedprzemysłowy, inaczej preindustrialny. Określa dany okres, w którym dominują szczególnie zatrudnienia i produkcje w sektorze pierwszym, a gospodarka jest bardzo słabo rozwinięta. Drugi etap nazywany jako przemysłowy lub industrialny, uważany jest za okres, w którym przede wszystkim dominują zatrudnienia i produkcje w sektorze drugim. W tym etapie, sektor pierwszy cechuje się znacznie zwiększoną produktywnością, w taki sposób by można było zaspakajać wszelkie potrzeby pracowników podejmujących pracę fizyczną (niewytwarzających produktów spożywczych).
Trzeci i ostatni etap uważany jest za poprzemysłowy, czyli postindustrialny. Jest to okres, który nawiązuje do znacznej przewagi zatrudnieni i produkcji w sektorze trzecim. Dzięki rozwojowi nauki, słabo rozwinięci pod względem naukowym pracownicy fizyczni z sektora pierwszego i drugiego, mogą kształcić się i zdobywać dodatkowe kwalifikacje związane z wykonywaniem prac usługowych.
